چگونه برنامه نویسی از یادگیری اجتماعی حمایت می کند برنامه نویسی مهد کودک
من به دنبال استانداردهایی در مورد یادگیری اجتماعی و عاطفی بودم، اما آنها تقریباً به اندازه استانداردهای دیگر رایج نیستند. مدرسه من برای رشد اجتماعی و عاطفی ارزش قائل است و این بخش مهمی از تمام کلاس‌ها از جمله فناوری است. اگر هرگز دستگاه‌هایی را به دانش‌آموزان تحویل نداده‌اید، ممکن است زبان بدن تقریباً جهانی یعنی نزدیک کردن دستگاه به داخل و دور شدن از سایر دانش‌آموزان را ندانید.
قدرت جفت
تا زمانی که دانش‌آموزانم واقعاً یک برنامه را درک کنند، برنامه نویسی مهد کودک دوست دارم از آنها بخواهم یک iPad را به اشتراک بگذارند. ما همیشه باید در مورد چگونگی صحبت با شریک زندگی خود در مورد به اشتراک گذاری و ارائه کمک صحبت کنیم. من واقعاً از دانش معلمان کلاسم در مورد دانش آموزان در این مرحله قدردانی می کنم و از آنها می خواهم که بچه ها را با هم جفت کنند. در حالی که اشتراک‌گذاری دستگاه‌هایی مانند این سخت است، من یک مزیت یادگیری واقعی را می‌بینم. بیشتر دانش‌آموزان در حالی که منتظر نوبت خود هستند، از آنچه شریک زندگی‌شان انجام می‌دهد، آگاه می‌شوند. همانطور که تماشا می کنند، به طور ذهنی تمرین می کنند و مشکل را حل می کنند و درک خود را برای نوبت بعدی خود ایجاد می کنند.
وقتی روبات‌ها را برنامه‌ریزی می‌کنیم، برنامه نویسی مهد کودک آموزش آنلاین برنامه نویسی در گروه‌های چهار دانش‌آموز برای هر ربات کار می‌کنیم. این می تواند چالش برانگیز و کمی آشفته باشد، به همین دلیل است که ما برای مدل سازی و تمرین برخی از مهارت های ارتباطی گروهی و ریشه جملات وقت می گذاریم. وقتی به هر دانش آموز نقش خاصی می دهیم (برنامه نویس، مهندس ورودی، اشکال زدا، ضبط کننده)، برخی از دانش آموزان موفق تر هستند. در این نقش ها برنامه نویس وظیفه نوشتن برنامه را بر عهده دارد. برای انجام این کار، او کارت های دستور برنامه نویسی را از چپ به راست می چیند. مهندس ورودی دکمه های روی ربات را فشار می دهد تا برنامه را از کارت ها وارد کند. دیباگر اجرای برنامه را برای بررسی خطا یا یافتن هر گونه اشتباه در برنامه مشاهده می کند.
از جفت تا بازی موازی
اولین باری که یک اپلیکیشن را بررسی می‌کنیم، این کار را به صورت برنامه نویسی مهد کودک جفت انجام می‌دهیم، اما زمانی که دانش‌آموزان با آن راحت به نظر می‌رسند، آنها را به کار فردی فارغ می‌کنیم. یکی از شگفتی‌های لذت‌بخش امسال این بود که دانش‌آموزان می‌پرسیدند آیا می‌توانند صندلی‌هایشان را کنار هم حرکت دهند تا در کنار هم کار کنند، حتی اگر آی‌پد خودشان را داشته باشند.
حفظ یادگیری در مرکز
یکی از چالش‌های برنامه‌نویسی با روبات‌ها و اپلیکیشن‌ها این است که آنها طوری طراحی شده‌اند برنامه نویسی مهد کودک که شبیه اسباب‌بازی‌ها و بازی‌ها هستند. هدف من ایجاد تعاملی است که به اندازه کافی متفکرانه باشد تا دانش آموزان بتوانند درک خود را از برنامه نویسی و روباتیک ایجاد کنند. با روبات‌هایی که داریم، با استفاده از دکمه‌های بالا، مستقیماً روی ربات برنامه‌ریزی می‌کنید. من از دانش آموزانم می خواهم که از کارت های فرمان برای برنامه ریزی برنامه های خود استفاده کنند. دانش‌آموزان می‌خواهند ربات را به صورت فیزیکی هدایت کنند و در صورت نیاز دستورات ورودی را وارد کنند. آنها مخالفت می کنند: "اما من می توانم همه اینها را در ذهنم انجام دهم." بدون ثبت فیزیکی دستورات، هیچ راهی برای اشکال زدایی، ویرایش یا حتی ممیزی برنامه در حین اجرا وجود ندارد. در این مورد، کارت ها تفاوت اساسی بین یادگیری و بازی هستند.
برای برنامه یا ربات، این سوال است
خواه در ذهن نجیب‌تر باشد که به‌صورت گروهی کار کنیم یا به‌تنهایی، برنامه نویسی مهد کودک به پشت میز ببریم یا آنها را در دریایی از یادگیری رها کنیم، اینها انتخاب‌هایی هستند که معلمان را شب‌ها از خواب بیدار می‌کنند. هنگام آوردن برنامه نویسی به دانش آموزان جوان، آیا باید از یک برنامه یا ربات استفاده کنید؟ این تصمیم ممکن است بر اساس آنچه شما در دسترس کلاس خود دارید باشد. در یک محیط غنی از تبلت، تمرکز روی برنامه‌ها منطقی است، اما اگر قصد خرید فناوری دارید، کدامیک بیشترین بازده را به شما می‌دهد؟ در اینجا یک مقایسه است. من Kodable را دوست دارم زیرا یکی دیگر از منابع یادگیری عالی در سبد خرید iPad من است. من Bee Bots را دوست دارم، Kindergarten programming زیرا می توانم ارتباط خوبی با محتوا برقرار کنم.
