آموزش برنامه نویسی از صفر

دهند. مربیانی که از برنامه نویسی زنده آموزش برنامه نویسی از صفر استفاده می کنند باید اطمینان حاصل کنند که یادگیرندگان پس از سخنرانی ها مطالب مرجع در دسترس دارند، مانند کتاب درسی، اما همچنین باید بدانند که دانش آموزان در هر سنی به طور فزاینده ای برای کسب اطلاعات به سایت های پرسش و پاسخ مانند Stack Overflow مراجعه می کنند.

نکته 4: از دانش آموزان بخواهید پیش بینی کنند

هنگامی که مدرسان از کدنویسی زنده استفاده می کنند، معمولاً برنامه را چندین بار در طول توسعه آن اجرا می کنند تا نشان دهند که چه کاری انجام می دهد. تحقیقات شگفت‌انگیز از آموزش همتایان در آموزش فیزیک نشان می‌دهد که یادگیرندگانی که یک نمایش را مشاهده می‌کنند بهتر از کسانی که نمایش را ندیده‌اند، یاد نمی‌گیرند [15] و در واقع، بسیاری از یادگیرندگان نتیجه نمایش‌ها را پس از آن به اشتباه به خاطر می‌آورند [16]. به عبارت دیگر، تظاهرات در واقع می تواند بی فایده یا آموزش برنامه نویسی از صفر به طور فعال مضر باشد.

کلید مؤثرتر کردن نمایش ها این است که یادگیرندگان را قبل از اجرای نمایش، پیش بینی کنند. مهمتر از همه، پیش بینی آنها باید به نحوی ثبت یا عمومی شود، به عنوان مثال، با بالا بردن دست، با نگه داشتن کارت های نشانه علامت گذاری شده با A، B، C، یا D، یا با صحبت با همسایه خود. ما حدس می زنیم که نیش اشتباه بودن عمومی باعث می شود یادگیرندگان توجه بیشتری داشته باشند و در مورد آنچه می آموزند تأمل کنند. صرف نظر از صحت این فرضیه، مربیان باید مراقب باشند دانش‌آموزانی را که اشتباه پیش‌بینی کرده‌اند تنبیه یا انتقاد نکنند، بلکه باید از آن پیش‌بینی‌های نادرست به عنوان انگیزه‌ای برای کاوش و توضیح بیشتر استفاده کنند.

نکته 5: از برنامه نویسی زوجی استفاده کنید

برنامه نویسی جفتی یک روش توسعه نرم افزار آموزش برنامه نویسی از صفر است که در آن 2 برنامه نویس یک کامپیوتر را به اشتراک می گذارند. یک نفر (به نام راننده) تایپ می کند، در حالی که دیگری (به نام ناوبر) نظرات و پیشنهادات خود را ارائه می دهد. این دو نقش را چندین بار در ساعت تغییر می دهند. برنامه نویسی زوجی یک تمرین خوب در برنامه نویسی واقعی [17] و همچنین یک روش خوب برای آموزش است [18]. شرکا نه تنها می توانند در طول تمرینات عملی به یکدیگر کمک کنند، بلکه می توانند در هنگام ارائه راه حل، تصورات اشتباه یکدیگر را نیز روشن کنند.

هر دو طرف درگیر در برنامه نویسی زوجی در حین انجام آن یاد ایرانیان سایبر می گیرند. ضعیف‌تر از قوی‌تر آموزش‌های فردی می‌گیرد، در حالی که قوی‌تر با توضیح دادن و مجبور شدن به تجدید نظر در چیزهایی کهشاید مدتی است که به آن فکر نکرده باشند. هنگامی که از برنامه نویسی زوجی استفاده می شود، مهم است که همه را به صورت جفت قرار دهید، نه فقط یادگیرندگانی که ممکن است دچار مشکل شوند، به طوری که هیچ کس احساس نمی کند که متمایز شده است. همچنین مهم است که افراد 3 یا 4 بار در ساعت نقش‌ها را در هر جفت عوض کنند تا شخصیت قوی‌تر در هر جفت بر جلسه تسلط نداشته باشد.

نکته 6: از نمونه های کار شده با اهداف فرعی برچسب دار استفاده کنید

یادگیری برنامه نویسی شامل یادگیری نحو و معناشناسی یک زبان برنامه نویسی است، اما همچنین شامل یادگیری نحوه ساخت برنامه است. یک راه خوب برای راهنمایی دانش‌آموزان از طریق ساختن برنامه‌ها، استفاده از مثال‌های کار شده است: راهنماهای گام به گام که نشان می‌دهد چگونه یک مشکل موجود را حل کنید.

مربیان معمولاً نمونه های برنامه نویسی مشابه زیادی را آموزش برنامه نویسی از صفر برای تمرین کردن زبان آموزان ارائه می دهند. اما از آنجایی که زبان آموزان مبتدی هستند، ممکن است شباهت بین مثال ها را نبینند: یافتن بیشترین میزان بارندگی از لیست اعداد و یافتن اولین نام خانوادگی بر اساس حروف الفبا از لیست اسامی ممکن است برای زبان آموزان مشکلات کاملاً متفاوتی به نظر برسد، حتی اگر برنامه نویسان پیشرفته تر این کار را انجام دهند. آنها را ایزومورف تشخیص دهید.

مارگولیوکس و موریسون و همکاران. [19-21] نشان داده‌اند که دانش‌آموزان وقتی نمونه‌های کار شده به مراحل (یا اهداف فرعی) تقسیم می‌شوند که نام‌ها (یا برچسب‌ها) به آنها داده می‌شود، عملکرد بهتری دارند. شباهت‌های بین مشکلات کدنویسی و برقراری ارتباط مؤثرتر با همسالان و مربیان. سپس یادگیرندگان می توانند برچسب ها را برای کارهای آینده که خودشان انجام می دهند اعمال کنند.

نکته 7: به یک آموزش برنامه نویسی از صفر زبان بچسبید

یک اصل که در تمام زمینه های آموزشی اعمال می شود این است که انتقال فقط با تسلط به دست می آید [22]. بنابراین، دوره ها باید به یک زبان بچسبند تا زمانی که زبان آموزان به اندازه کافی با آن آموزش برنامه نویسی پیشرفت کنند تا بتوانند جنگل را از درختان تشخیص دهند.